CAT Park Jihoon x Park Woojin By : #kwxxboxfic เมี้ยว ~ ใครจะคิดว่านักศึกษาเฟรชชี่อย่างผม ขับรถมอเตอร์ไซค์ผ่าสายฝนกลับมาที่หอแล้วยังต้องมาเจอแมวตัวอ้วนๆสีส้ม ยืนแหกปากร้องเมี้ยวๆอยู่หน้าหอผม เห้อ ผมควรทำยังไงล่ะครับ ? มันเดินเข้ามาคลอเคลียแข้งขาของผมจนผมจั้กกะจี้ไปหมด ส่งสายวิบวับอ้อนวอนบางอย่างจากผม ผมเดาว่ามันคงจะหิว ผมจึงเอานมกล่องที่ติดกระเป๋าผมออกมาเทให้มันกิน แต่กินเสร็จ มันก็เดินเอาหางมาพันผมเหมือนเดิม ผมทำเป็นไม่สนใจมันครับ ผมหยิบกุญแจขึ้นมาไขห้องของผมแล้วเปิดบานประตูเข้าไป แต่ปรากฏว่ามีสิ่งมีชีวิตสีส้มที่ไวยิ่งกว่าผม มันวิ่งเข้าห้องของผมไปอย่างรวดเร็วจนผมมองตามไม่ทัน “ เห้ย ! ไอ้เหมียว !” ผมรีบควานหาสวิตซ์ไฟและปิดประตูห้องทันที ผมเห็นมันยืนทำหน้าตาระรื่นอยู่ตรงพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำ มันส่งเสียงร้องเมี้ยวให้กับผมและเดินนวดนาดสำรวจไปรอบๆห้อง แม่ง หน้าตาโคตรกวนตีน ผมตัดสินใจปล่อยไอ้แมวตัวนั้นไว้อย่างนั้นก่อน ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาอาบน้ำก่อนที่ผมจะไม่สบายซะก่อน หวังว่าออกมาจะไม่เจอก้อนอึของมันอยู่บนที่นอนผมหรอกนะ หึ ไม่ครับ ผมไม่เจอก...
บทความ
- รับลิงก์
- X
- อีเมล
- แอปอื่นๆ
Seesaw Park Jihoon x Park Woojin By : #kwxxboxfic วันที่ 31 ธันวาคมของทุกๆปี.. สำหรับคนอื่นๆ มันก็คือวันขึ้นปีใหม่ใช่ไหมล่ะครับ เราต่างก็นับถอยหลังพร้อมกัน เพื่อให้สิ่งเฮงซวยทั้งหมดในปีนี้นั้นจบลงไปพร้อมๆกับเลข 1 10 .. 9 .. 8 .. 7 .. 6 .. 5 .. 4 .. 3 .. 2 .. 1 .. HAPPY NEW YEAR!!! ผมยืนมองพลุจากทางหน้าต่างหอพักชั้นที่ 4 พลุหลากสีที่ตัดกับผืนฟ้ามืดสนิทนั้นมันดูสวยงามจนน่าหยิบกล้องโปรมาถ่ายเก็บไว้สักช็อต เสียงครื้นเครงของฝูงชนที่ดังอยู่ข้างหลังผสมผสานกับเสียงดนตรีแบบ EDM ดังขึ้น ผู้คนข้างล่างดูมีความสุข ผมแอบเห็นกลุ่มวัยรุ่นด้านล่างที่มาสังสรรค์กันและคู่รักที่เดินโอบกอดและจุมพิตกันใต้แสงพลุ เป็นภาพที่ใครมองก็คงมีความสุขตาม แต่ผมนั้นกลับรู้สึกด้านชาอย่างบอกไม่ถูก ที่บอกว่าวันที่ 31 ธันวาคมของทุกๆปีนั้นเป็นวันขึ้นปีใหม่สำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับผม.. มันคือวันครบรอบ วันที่ 31 ธันวาคม เป็นวันครบรอบ 7 ปี ระหว่างผมและ พัค จีฮุน ผมปิดม่านลง หันหลับมามองยังโต๊ะอาหาร ที่ผมเตรียมมื้อดึกไว้เล็กๆเพื่อให้เราสองคนกลับมาทานข้าวด้วยกันเหมือนทุกๆปี ...
- รับลิงก์
- X
- อีเมล
- แอปอื่นๆ
Sugar Daddy Park Jihoon x Park Woojin by : #kwxxboxfic น่าเบื่อๆๆๆๆๆๆๆ ผมมองแผ่นหลังกว้างที่กำลังจัดสูทของตัวเองให้เข้าที่อยู่หน้ากระจก หงุดหงิดจริงๆ ในวันที่ผมไม่มีเรียน ทำไมคนตรงหน้าต้องมีงานทุกที อยู่เล่นกับผมทั้งวันไม่ได้หรือไง.. ผมตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงและเดินตรงไปหาเขา กลิ่นน้ำหอมราคาแพงตีเข้าจมูกผมทันที แต่โทษที กลิ่นน้ำหอมราคาเหยียบหมื่นพวกนี้ สู้ไม่ได้หรอก กับกลิ่นกายประจำตัวของเขาน่ะ มันทำให้ผมคลั่งแทบตายเลยล่ะ ผมหลุดขำออกมาทันที เมื่อคนตรงหน้าทำหน้างุนงงเมื่อผมเข้าไปจัดเนคไทของเขาให้เข้าที่ ดูเหมือนท่าทีอิดออดของผมมันทำให้คนตรงหน้ากระตุกยิ้มออกมา ผมจงใจกรีดนิ้วเรียวไปตามปกคอเสื้อ เมื่อปลายเล็บของผมสัมผัสเข้ากับคอคุณเขา เสียงหัวเราะในลำคอก็ดังขึ้นทันที “ ทำอะไรน่ะ พัค อูจิน ” “ จะไปทำงานจริงๆหรอครับ ?” ผมคิดว่าผมใช้น้ำเสียงที่ออดอ้อนสุดชีวิตผมแล้วนะ แต่เหมือน พัค จีฮุน จะไม่โอนอ่อนด้วยแม้แต่น้อย เขายิ้มหวานให้ผมและจับมือของผมขึ้นมาจูบ ให้ตายเถอะ เลิกสักทีนะ ไอ้ท่าทีอ่อนโยนพวกนี้ “ วันนี้ผมมีประชุมครับ ” เฮ้อ ! ดูเหมือนผมจะเผลอมู่ป...