CAT

Park Jihoon x Park Woojin

By : #kwxxboxfic

เมี้ยว~

ใครจะคิดว่านักศึกษาเฟรชชี่อย่างผม ขับรถมอเตอร์ไซค์ผ่าสายฝนกลับมาที่หอแล้วยังต้องมาเจอแมวตัวอ้วนๆสีส้ม ยืนแหกปากร้องเมี้ยวๆอยู่หน้าหอผม

เห้อ

ผมควรทำยังไงล่ะครับ? มันเดินเข้ามาคลอเคลียแข้งขาของผมจนผมจั้กกะจี้ไปหมด ส่งสายวิบวับอ้อนวอนบางอย่างจากผม ผมเดาว่ามันคงจะหิว ผมจึงเอานมกล่องที่ติดกระเป๋าผมออกมาเทให้มันกิน

แต่กินเสร็จ มันก็เดินเอาหางมาพันผมเหมือนเดิม

ผมทำเป็นไม่สนใจมันครับ ผมหยิบกุญแจขึ้นมาไขห้องของผมแล้วเปิดบานประตูเข้าไป แต่ปรากฏว่ามีสิ่งมีชีวิตสีส้มที่ไวยิ่งกว่าผม มันวิ่งเข้าห้องของผมไปอย่างรวดเร็วจนผมมองตามไม่ทัน

“เห้ย! ไอ้เหมียว!”

ผมรีบควานหาสวิตซ์ไฟและปิดประตูห้องทันที ผมเห็นมันยืนทำหน้าตาระรื่นอยู่ตรงพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำ มันส่งเสียงร้องเมี้ยวให้กับผมและเดินนวดนาดสำรวจไปรอบๆห้อง

แม่ง หน้าตาโคตรกวนตีน

ผมตัดสินใจปล่อยไอ้แมวตัวนั้นไว้อย่างนั้นก่อน ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาอาบน้ำก่อนที่ผมจะไม่สบายซะก่อน หวังว่าออกมาจะไม่เจอก้อนอึของมันอยู่บนที่นอนผมหรอกนะ

หึ ไม่ครับ

ผมไม่เจอก้อนอึ

แต่ผมเจอมันนอนแผ่พุงอยู่บนเตียงผมเลยต่างหาก

“เห้ย ใครอนุญาตให้แกนอนวะเนี่ย”

ผมพุ่งเข้าไปจะอุ้มตัวมันออกมา แต่มันกลับกลิ้งไปมากลิ้งมาและทำหน้าตาเหรอหราใส่ผม โห ถ้าผมเกิดเตะแมวขึ้นมานี่จะมีคนแจ้งจับผมมั้ยครับ

“เจ้าของแกอยู่ไหนเนี่ย”

ผมตัดสินใจนั่งลงบนเตียงข้างๆมัน ผมไม่เห็นปลอกคอบนคอของแมวตัวนี้ คิดว่ามันคงจะหลงมาจาก

ไหนสักที่หรือไม่ก็มาหลบฝนอยู่ใต้หอผมพอดี

“เห้ย! ตกใจหมด!”

เจ้าแมวอ้วนมันปีนขึ้นมานั่งบนตักผม มันนั่งนิ่งๆแล้วหันหน้ามาทางผม ดวงตาของมันสุกสะกาวจนผมอิจฉาเลยล่ะครับ ผมพึ่งเคยเห็นแมวที่ตาสวยขนาดนี้ มันแลบลิ้นเล็กน้อยขณะมองหน้าผม ผมนึกสงสัยอะไรบางอย่าง ก่อนจะอุ้มมันขึ้นแล้วหันตูดมันมาดูทันที

เพศอะไร ไหนดูสิไอ้เหมียว!

เมี้ยว!!

โอ้ย!!

มันดิ้นขลุกขลักไม่ยอมให้ผมดูจนหลุดมือผม ผมตกใจเพราะมือมันเผลอมาโดนหน้าผมดังปั่กเลยน่ะสิ! ดีนะที่มันไม่เอาเล็บออกมา ผมตวัดสายตาไปมองมันอย่างอาฆาตแค้น แต่เจ้าแมวนั้นกลับยกมือมันขึ้นมาเลีย คือมันไม่ได้จะกวนตีนผมใช่ปะวะ

“ฉันชื่ออูจิน” ผมพูดกับมัน “แกล่ะ”

บ้าปะ กูคุยกับแมว

มันคงตอบมึงมั้งอูจิน

ผมเกาหัวแกร่กๆระหว่างตบตีกับตัวเอง ..

“เห้ย!! ทำไรเนี่ย!”

อยู่ๆดีมันก็กระโดดขึ้นมาบนตักผมอีกรอบ ก่อนจะปีนตัวขึ้นมาเรื่อยๆ ระดับใบหน้าของมันตรงกับผม มันยื่นหน้าเข้ามาดมผมอยู่สักพักก่อนจะเลียที่แก้มของผมเบาๆ ตรงที่มันตบผมนั้นแหละ

เอ่อ เป็นแมวที่แปลกดีแหะ

จริงๆ แล้วผมก็ชอบแมวอยู่ประมาณนึงแหละนะ จริงๆเจ้านี้มันก็น่ารักดี มันเลียแก้มผมเสร็จ มันก็เอาหน้ามาถูไถคลอเคลียตัวผมจนผมจั้กกะจี้ มันเลียตามแขนตามขาผม

ไอ้แมวนี่มันชักจะลวนลามผมเกินไปละ

อ่ะ! ถือว่าวันนี้ใจดี ให้แมวนอนด้วยสักวันแล้วกัน!

ผมสอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม โดยมีไอ้แมวอ้วนที่นอนอยู่ข้างๆ ผมตัดสินใจดึงตัวมันเข้ามากอดมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว มันประท้วงผมอยู่หน่อยๆแต่ก็ไม่เอามือป้อมๆมันมาตบหน้าผมเหมือนเมื่อกี้แล้วกัน

อย่างน้อยเฟรชชี่ปีแรกในรั้วมหาลัยและมาไกลบ้านขนาดนี้

มีแมวตัวอ้วนๆสีส้มมาช่วยเยียวยาชีวิตสักวันก็คงโอเคขึ้นแหละนะ

.

.

เช้าวันเสาร์เป็นวันที่ผมอารมณ์ดีที่สุด

แต่มันกลับเป็นวันที่ทำผมช็อคที่สุดในโลกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ไอ้แมวตัวอ้วนๆสีส้มเมื่อคืนน่ะ ที่มันนอนอยู่ข้างๆผมนั้นแหละครับ

ทำไม!!

ทำไมบนเตียงผมถึงมีผู้ชายเปลือยกายหน้าตาดีนอนขดอยู่ในผ้าห่มผมล่ะครับ!!

ไอ้แมวส้มตัวนั้นหายไปไหน

แล้วผู้ชายคนนี้คือใคร!!

ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน แหงล่ะ ผมพนันว่าคงไม่มีใครเคยเจอเหมือนกัน ผมยืนมองเขาหลับอยู่แบบนั้นสักพัก ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องปลุกเขายังไง แล้วไอ้การที่เขาไม่ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้นนั้นมันก็..

เวร แล้วใจผมจะเต้นแรงทำไมวะ

“มองผมทำไมครับ?”

“เห้ย!!”

ผมเหม่ออยู่นานจนลืมมองว่าผู้ชายคนนี้ลุกขึ้นมาจ้องหน้าผมอยู่นานแล้ว สงสัยผมจะสะดุ้งแรงจนสะโพกผมไปชนกับขอบโต๊ะด้านหลัง เชี่ย เจ็บชิบหาย แต่ไอ้บ้านั่นมันกำลังนั่งหัวเราะผมอยู่ ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะท่าทีดูน่ารักกับยกผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายตัวเองแบบนั้นน่ะ.. ทำอย่างกับเสียตัวให้ผมอย่างนั้นแหละ อยากจะบ้า!

“คุณมาทำอะไรห้องผม”

ผมรู้ว่าตัวเองเผลอมองเขาอย่างหวาดระแวง เขาเอียงคอมองผมด้วยใบหน้าน่ารักของเขา

“อะไรครับ เมื่อคืนคุณยังหอมแก้มผมอยู่เลยเนี่ย” เขายกมือขึ้นแตะแก้มตัวเอง “ดังฟอดๆเลยนะ”

“ไอ้บ้า!!”

“ผมชื่อจีฮุน”

สายตาที่เขามองผมมันแปลกๆชอบกล

“ขออยู่ด้วยคนสิครับ”

.

.

.

2 ปีต่อมา..

“อ..อือ เธอพอแล้ว”

“ขออีกนิดนะครับคนดี”

เป็นเวลากว่ายี่สิบนาทีที่ผมโดนคนตัวหนากว่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงบนเตียง จริงๆผมก็ชอบแหละนะ แต่มันจะทำให้ผมไปเรียนสายนี่สิ!

ใบหน้าของจีฮุนคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอของผมจนผมต้องหดคอเพราะจั้กกะจี้ มือหนาที่โอบรอบเอวของผมบีบเนื้อตรงนั้นเบาๆ ผมรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มหยุ่นที่กำลังดูดดึงบริเวณต้นคอผมอย่างเอาแต่ใจ

ชิบหาย เดี๋ยวแม่งก็เป็นรอยอีก

“เธอ ด..เดี๋ยวมันเป็นรอย”

ใครๆก็บอกว่าสัตว์เลี้ยงเราน่ะ จะเชื่อฟังเราที่สุดใช่มั้ยล่ะครับ

ถ้ากับหมาก็คงจะใช่ แต่กับแมวน่ะหรอ.. หึ ดูจีฮุนเป็นตัวอย่างแล้วกัน

เขาไม่เคยเชื่อฟังผมเลยสักนิด โดยเฉพาะเวลา.. อยู่บนเตียง

“เธอก็ไม่ต้องไปเรียนไงครับ”

“บ้า!” ผมฟาดมือใส่ไหล่เขา “เธอหยุดเลย”

“วันนี้อยู่กับเค้าไม่ได้หรอ”

จีฮุนช้อนตาใสกิ๊งของเขามองผม ให้ตายเถอะ แล้วแบบนี้ผมจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ ผมเอียงใบหน้าซบไหล่ของเขาอย่างจำยอม ผมแอบเห็นจีฮุนกระตุกยิ้มมุมปาก เจ้าเล่ห์จริงๆ!

จีฮุนจับมือของผมไปแตะส่วนนั้นของเขาก่อนจะลูบไปมา

อีกแล้วนะ จีฮุนนะ

“เธอครับ” เขาเรียกผมเสียงหวาน “เค้าอยากอ่ะ”

แล้วไม่ว่าจะกี่ครั้งผมก็ไม่เคยห้ามเขาได้หรอก

โดยเฉพาะเวลาที่เขา ‘หิว’ น่ะ

-----------------------------------------------------------------

มาแบบงงๆ 55555555

อย่าคิดอะไรมากกับความแฟนตาซีแบบงงๆนี่เลยนะคะ มันคือฟิค5555555

แรงบันดาลใจแมวอ้วนสีส้มมาจากเจ้ามารุจัง แมวของซากุระ

เห็นแล้วเหมือนจีฮุนดี ก็เลยเป็นแบบนี้ซะงั้น55555555 

#kwxxboxfic